கிட்டத்தட்ட ஒரு பத்து நிமிடம் நின்றிருப்பேன். மழையும் நின்று விட்டது. மூன்று பஸ்கள் கடந்து சென்றன, எதுவுமே நிற்கவில்லை. மனதிற்குள் அந்த பஸ் டிரைவர்களை திட்டிக் கொண்டே நின்றிருந்தேன். ஒரு பஸ் என்னையும் மதித்து நின்று ஏற்றிக் கொண்டது. மகிழ்ச்சி.
"ட்ரைவர்னா இப்படி இருக்கணும். பயணிகளின் அவசரம் புரிந்து நடந்து கொள்ளும் ஆட்களும் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள்" நினைத்துக் கொண்டேன்.
மேலும் "ஏன் இந்த டிரைவரைப் போல் எல்லோரும் இருப்பதில்லை" என்று நினைத்துக்கொண்டே வந்தேன். அந்த டிரைவரின் மேல் மிகுந்த மதிப்பு ஏற்பட்டிருந்தது.
இறங்கும் இடம் வந்தது. பேருந்து நின்றது. இறங்க முயன்ற பொழுது, படியின் கீழ் கால் நனையும் அளவிற்கு மழைத் தண்ணீர். இறங்கினால் செருப்பு நனைந்துவிடும்.
மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டே இறங்கினேன்.
"டிரைவர் சுத்த கிறுக்கனா இருப்பான் போல, நிருத்தரதுக்கு வேற இடமா இல்ல! எங்கிருந்துதான் வர்றானுகளோ!"
*******************************************
ரயில்வே ஸ்டேஷன் வந்தாயிற்று. ட்ரெயின் வர இன்னும் சற்று நேரம் இருந்தது,
பிளாட்போர்ம்மில் இருந்த இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டு வருவோர் போவோரினை பார்த்துக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தேன். எதேட்சியாக எதிரில் இருந்த பெயர்ப் பலகையை படிக்க நேர்ந்தது. அதில் இருந்த வாசகம்
"மாமிச சிற்றுண்டி சாலை"
அசைவ உணவு பழக்கம் உள்ள எனக்கே சற்று அதிர்ச்சியாகத்தான் இருந்தது. அசைவம் சாப்பிட நினைப்பவர்கள் கூட சற்று தங்குவார்கள். அந்த பெயர்ப் பலகையை வேறு மாதிரி வைத்திருக்கலாம், "அசைவ உணவகம்" என்று.
இப்படிப் பட்ட பெயரை வைக்க யோசித்தவர் யார் என்று தெரியவில்லை!.
*******************************************
ஒரு சின்ன கவிதை
கை விசிறி
மின் விசிறியை ஏளனமாகப் பார்த்தது
மின்சாரம் இல்லாத போது.
*******************************************
ஒரு சின்ன ஆசை
கூட்ஸ் வண்டியின் கடைசியில் இணைக்கப் பட்டிருக்கும் பெட்டியில், இரவில், முழு நிலவன்று தனிமையில் அமர்ந்து பிரயாணிக்க வேண்டும்.
*******************************************
(அதிரும்...)
நண்பர்களே, தங்களின் மேலான கருத்தை பின்னூட்டத்தில் பதியுங்கள்.
பிடித்திருந்தால் உங்கள் ஓட்டை பதிவு செய்யுங்கள்.
-
ippave kanna kattuthy
ReplyDeleteசபரி, Anandjai
ReplyDeleteவருகைக்கு நன்றி.